آیا می‌دانید میانگین جهانی هزینه نقض داده‌ها (Data breach) در سال 2022 معادل 4.35 میلیون دلار بوده است؟ این آمار اهمیت امنیت شبکه‌های کامپیوتری را نشان می‌دهد. شبکه مجموعه‌ای از دو یا چند دستگاه محاسباتی متصل به هم است که به منظور اشتراک‌گذاری سخت‌افزار، نرم‌افزار، داده‌ها و اطلاعات و همچنین تسهیل در ارتباطات استفاده می‌شود.
تقریبا همه مشاغل امروزی برای مولد بودن به نوعی از شبکه متکی هستند؛ خواه یک شبکه LAN باشد که به کارمندان اجازه دسترسی به اینترنت را می‌دهد، یک WAN که مکان‌های مختلف اداری را به هم متصل می‌کند یا یک شبکه به‌عنوان یک سرویس (Network as a Service – NaaS) که این عملکرد را در فضای ابری انجام می‌دهد. تامین امنیت شبکه برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به بخش‌های مختلف شبکه از مهم‌ترین کارهایی است که باید توسط سازمان‌ها انجام شود. حتما می‌پرسید امنیت شبکه چیست؟ در این مقاله درباره امنیت شبکه (Network security)، انواع و راه‌های تامین آن صحبت می‌کنیم.
امنیت شبکه چیست ؟
امنیت شبکه (Network security) مجموعه‌ای از شیوه‌ها و فناوری‌ها است که از زیرساخت شبکه در برابر حملات، دسترسی غیرمجاز و نقض داده‌ها محافظت می‌کند. امنیت شبکه را می‌توانیم به‌عنوان حوزه‌ای از امنیت سایبری مطرح کنیم که بر حفاظت از شبکه‌های کامپیوتری در برابر تهدیدهای سایبری متمرکز است. سه هدف اصلی امنیت شبکه‌های کامپیوتری عبارت‌اند از:
جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به منابع شبکه
شناسایی و متوقف کردن حملات سایبری و نقض امنیت داده‌ها
اطمینان از دسترسی ایمن کاربران مجاز به منابع شبکه مورد نیازشان
معماری امنیت شبکه از ابزارهایی تشکیل شده است که از خود شبکه و اپلیکیشن‌هایی که روی آن اجرا می‌شوند، محافظت می‌کند. استراتژی‌های موثر امنیت شبکه از چندین خط دفاعی استفاده می‌کنند که مقیاس‌پذیر و خودکار هستند. هر لایه دفاعی مجموعه‌ای از سیاست‌های امنیتی تعیین‌شده توسط مدیر (Administrator) را اعمال می‌کند. امنیت شبکه با محافظت از یکپارچگی زیرساخت شبکه، منابع و ترافیک حملات سایبری را خنثی می‌کند و تاثیر مالی و عملیاتی آن‌ها را به حداقل می‌رساند.
چرا امنیت شبکه‌های کامپیوتری حائز اهمیت است؟
سوالی که مطرح می شود این است که چرا به امنیت شبکه نیاز داریم؟ در پاسخ به این سوال باید گفت دنیای پر از تهدیدات امروز، مدام در حال تغییر است؛ این تهدیدات طیف بسیار گسترده ای دارند، از حملات DDoS گرفته تا باج افزارها. (ransomware) نکته ای باید به آن توجه بسیار داشت این است که هیچ یک از تهدیدات و حملات سایبری پیچیده، علائم و نشانه ای مانند کند شدن سیستم به ما نشان نمی دهند. از این رو تمامی سازمان ها به امنیت شبکه نیاز اساسی دارند، زیرا حتی با کوچک ترین اختلال در زیرساخت های امنیت شبکه ای مانند حتی یک دقیقه توقف یا تاخیر در ارائه خدمات، منجر به آسیب رساندن به اعتبار سازمان شده و یا کلا سازمان را زیر سوال می برد، گاها این تاثیرات به صورت ماندگار است. حملات سایبری فاجعه بار معمولا بدون نشانه و علائم و در عین حال بسیار قدرتمند هستند، به طوری که می توانند سازمان ها را مجبور به پرداخت باج های بسیار سنگین و فلج کننده نمایند، حتی گاهی سازمان ها دیگر نمی توانند به کار خود ادامه دهند.
مزایا و نحوه عملکرد امنیت شبکه
امنیت شبکه کلید توانایی سازمان در ارائه محصولات و سرویس‌ها به مشتریان و کارکنان است. از فروشگاه‌های آنلاین گرفته تا اپلیکیشن‌های سازمانی و دسکتاپ‌های از راه دور (Remote desktops)، محافظت از اپلیکیشن‌ها و داده‌های روی شبکه برای پیشرفت و ترقی کسب‌وکار و همچنین اعتبار یک سازمان ضروری است. علاوه‌بر این، امنیت شبکه موثر از خارج شدن زیرساخت از دسترس جلوگیری کرده و در نتیجه عملکرد شبکه را بهبود می‌بخشد.
امنیت شبکه چندین لایه دفاعی را در لبه و شبکه ترکیب می‌کند، به‌طوری‌که هر لایه امنیتی شبکه سیاست‌ها و کنترل‌ها را پیاده‌سازی می‌کند. عناصر معماری امنیتی کامل و چند لایه که امنیت شبکه را در سراسر یک سازمان پیاده‌سازی می‌کند، به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند؛ کنترل دسترسی و کنترل تهدید که در ادامه به بررسی آن‌ها می‌پردازیم:
1- کنترل دسترسی (Access Control)
امنیت شبکه با کنترل دسترسی شروع می‌شود. در بخش کنترل دسترسی، دسترسی به داده‌ها و نرم‌افزارهای مورد استفاده برای جلوگیری از دستکاری آن داده‌ها محدود می‌شود. کنترل دسترسی برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز و کاهش خطر تهدیدهای داخلی بسیار مهم است. اگر عوامل مخرب به یک شبکه دسترسی پیدا کنند، می‌توانند با نظارت بر ترافیک و نقشه‌برداری از زیرساخت، اقدام به حمله DDoS کرده یا بدافزار وارد کنند.
راه‌حل‌های مدیریت هویت و دسترسی (Identity and Access Management- IAM) می‌تواند در این زمینه به شما کمک کند. بسیاری از شرکت‌ها از شبکه‌های خصوصی مجازی (VPN) برای کنترل دسترسی استفاده می‌کنند. بااین‌حال، امروزه جایگزین‌هایی برای VPNها وجود دارد. این محدودیت‌ها می‌توانند با توجه به IP و Mac Address انجام شوند. برای کنترل دسترسی بهتر است پورت‌ها و سرویس‌هایی که استفاده نمی‌شوند را مسدود کنید.
2- کنترل تهدید (Threat Control)
حتی با وجود کنترل دسترسی نیز ممکن است مشکلاتی ایجاد شود. به‌عنوان مثال، یک عامل بد ممکن است از اعتبار یک کارمند برای ورود به شبکه استفاده کند. بنابراین نیاز به کنترل تهدید (Threat Control) کاملا احساس می‌شود که در ترافیکی که قبلا مجاز اعلام شده است عمل کند. کنترل تهدید از اقدامات عوامل مخرب برای آسیب رساندن به شبکه جلوگیری می‌کند.
فناوری‌های کنترل تهدید با فایروال و لود بالانسر (Load balancer) شروع می‌شود. این دستگاه‌ها از شبکه در برابر حملات DoS و DDoS محافظت می‌کنند. در مرحله بعد، IDS/IPS با حملات شناخته‌شده که از طریق شبکه انجام می‌شود، مقابله می‌کند. در نهایت اشیای بدافزار ناشناخته‌ای که در شبکه حرکت می‌کنند، با فناوری‌های Sandbox گرفته می‌شوند؛ درحالی‌که ناهنجاری‌ها در ترافیک شبکه که ممکن است نشانه‌هایی از یک تهدید باشند، با NTA/NDR شناسایی می‌شوند. در ادامه این مقاله، کلیه این فناوری‌های امنیت شبکه توضیح داده شده‌اند.
انواع امنیت شبکه
سیستم‌های امنیتی شبکه در دو سطح کار می‌کنند؛ در محیط و در منابع داخلی شبکه. کنترل‌های امنیتی در محیط تلاش می‌کنند تا از ورود تهدیدهای سایبری به شبکه جلوگیری کنند. اما گاهی اوقات مهاجمان شبکه موفق به نفوذ می‌شوند؛ بنابراین تیم‌های امنیت IT باید کنترل‌هایی را در اطراف منابع داخل شبکه مانند لپ‌تاپ‌ها یا داده‌ها نیز اعمال کنند. این استراتژی یعنی لایه‌بندی کنترل‌های چندگانه بین هکرها و آسیب‌پذیری‌های احتمالی را «Defense in depth» می‌نامند. برای ساخت سیستم‌های امنیتی، تیم‌های امنیتی ابزارهای زیر را ترکیب می‌کنند:
فایروال
فایروال های سنتی برای مدت چندین دهه است که وجود دارند و به عنوان یک محصول امنیتی استاندارد توسط سازمان های زیادی مورد استفاده قرار می گیرند. امروزه با تغییر چشم اندازهای تهدیدات، تکنولوژی فایروال ها (firewall) نیز به روز شده اند. فایروال نسل بعدی (Next Generation Firewall) که به اختصار به آن NGFW گفته می شود، بسیار فراتر از فایروال های سنتی به همراه بازرسی پورت/پروتکل آن ها، مسدود کردن برخی از تکنیک ها به منظور اضافه کردن بازرسی application-level، پیشگیری از نفوذ و منابع اطلاعاتی خارج از فایروال می باشد.
فایروال های سنتی و فایروال های NGFW با استفاده از packet filtering های داینامیک و استاتیک، تضمین می کنند که کانکشن های بین شبکه، اینترنت و خود فایروال ایمن هستند و همچنین هر دو فایروال می توانند آدرس شبکه و پورت را برای IP mapping ترجمه کنند. البته برخی از قابلیت هایی که فایروال NGFW در مقایسه با فایروال سنتی دارد این است که می تواند packet های مبتنی بر برنامه ها را فیلتر کند و از سیستم پیشگیری از نفوذ (IPS) بر اساس لیست سفید یا signature-based استفاده می کند تا تشخیص دهد کدام برنامه ها ایمن هستند و کدام به صورت بالقوه مخرب می باشند.
بین فایروال های سنتی و NGFW تفاوت های زیادی وجود دارد، که یکی از اصلی ترین تفاوت ها این است که NGFW قادر است بدافزارها (malware) را در بدو ورود به شبکه مسدود کند. این مزیت در مقایسه با فایروال های سنتی یک برتری محسوب می شود زیرا عملکرد گروه بزرگی از مهاجمان سایبری به همین روش متوقف شده و امنیت سایبری به صورت قابل ملاحظه ای ارتقا می یابد.
محافظت از شعبات امنیت شبکه سازمانی با WAN
امروزه اکثر سازمان ها، دارای شعب مختلف می باشند و یا کارمندانی دارند که در نقاط مختلف دور و نزدیک از سراسر جهان مشغول به کار هستند. قابل ذکر است این روند با گسترش همه گیری ویروس covid-19 ، سرعت بیشتری پیدا کرده است. بنابراین نمی توان امنیت شبکه و خدمات آن را برای شعب و چنین کارمندانی نادیده گرفت و یا در مورد آن سهل انگاری کرد. امنیت شبکه شعب به این معناست که ترافیک اینترنت بین شعب و منابع سازمانی مانند دفتر مرکزی، دیتاسنتر و کارمندان دورکار ایمن نگه داشته شود. ارتقا امنیت سایبری بین شعب به این دلیل از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است که داده های بسیار زیادی به صورت مداوم بین این مکان ها در حال توزیع می باشند. استفاده از برنامه های مبتنی بر فضای ابری مانند G Suite یا Office365 و یا سایر ابزارهای محبوب مانند SaaS باعث اتصال امن و مداوم اینترنت بین کاربران در مکان های مختلف می گردد و امنیت شبکه را به صورت موثر برقرار می کند.
تکنولوژی های سنتی WAN مانند multiprotocol label switching (MPLS) برای استفاده های فعلی بسیار کند هستند و نمی توانند با سرعت و حجم مورد نیاز امروزه برای اتصال به اینترنت همگام باشند. به همین دلیل است که بسیاری از سازمان ها به منظور دستیابی به امنیت کامل و جامع شبکه در سراسر جهان و شعب مختلف به راه حل های پیشرفته و به روز شده مانند software defined wide area networking که به اختصار به آن SD-WAN گفته می شود روی آورده اند. چارچوب های امنیتی تجاری نوظهور مانند SASE، کانکشن انعطاف پذیر ارائه شده توسط SD-WAN را با نیازهای مختلف امنیتی از (FWaaS)Firewall as a service گرفته تا اصول zero trust access در هم آمیخته می کنند.
IDPS / IDS / IPS
یک سیستم تشخیص و جلوگیری از نفوذ (IDPS) که گاهی اوقات IPS نامیده می‌شود، می‌تواند به‌طور مستقیم پشت فایروال مستقر شود تا ترافیک ورودی برای تهدیدهای امنیتی را اسکن کند. ابزارهای امنیتی IDPS از سیستم‌های تشخیص نفوذ (IDS) تکامل پیدا کرده‌اند که فقط فعالیت‌های مشکوک را برای بررسی علامت‌گذاری می‌کنند. این قابلیت به IDPSها اضافه شده است که به‌صورت خودکار به نقض‌های احتمالی مانند مسدود کردن ترافیک یا تنظیم مجدد اتصال پاسخ دهند. IDPSها به‌ویژه در تشخیص و مسدود کردن حملات Brute force، DoS و DDoS موثر هستند.
شبکه‌های خصوصی مجازی یا تانل های امن (VPN)
شبکه های خصوصی مجازی (VPNs) از ارتباطات مجازی برای ایجاد یک شبکه خصوصی استفاده می کنند. آن ها علاوه بر این که هر ارتباطی به اینترنت را به صورت ایمن نگه می دارند، از اطلاعات مهم در برابر دسترسی های غیرمجاز نیز محافظت می کنند. یکی از کارهایی که تانل های امن انجام می دهند این است که کانکشن دستگاه ها را به سمت سرورهای خصوصی هدایت می کنند تا وقتی داده ها به اینترنت می رسند، از طریق دستگاه قابل مشاهده نباشند VPN. هایی که با کیفیت بالا رمزنگاری شده اند، قادر هستند cloud on ramp را سرعت بخشند، تجربه ی بهتر و ایمن تری را برای کارمندان دور کار رقم بزنند و همچنین به کلیه ی سازمان ها این امکان را می دهند بدون در نظر گرفتن موقعیت مکانی، برای همه کاربران، برنامه ها و دستگاه ها، یک سیاست امنیتی سازگار به همراه کنترل دسترسی مناسب تعریف کنند.
امنیت اپلیکیشن (Application security)
امنیت اپلیکیشن به مراحلی گفته می‌شود که تیم‌های امنیتی برای محافظت از اپلیکیشن‌ها و APIها در برابر مهاجمان شبکه انجام می‌دهند. ازآنجایی‌که بسیاری از کمپانی‌های امروزی از اپلیکیشن‌ها برای انجام توابع (Functions) کلیدی کسب‌وکار یا پردازش داده‌های حساس استفاده می‌کنند، اپلیکیشن‌ها یک هدف رایج برای مجرمان سایبری هستند. بسیاری از اپلیکیشن‌های کسب‌وکاری روی ابر عمومی میزبانی می‌شوند؛ ازهمین‌رو هکرها می‌توانند از آسیب‌پذیری‌های آن‌ها برای نفوذ به شبکه‌های خصوصی شرکت سوءاستفاده کنند.
اقدامات امنیت اپلیکیشن از اپلیکیشن‌ها در برابر عوامل مخرب محافظت می‌کند. ابزارهای رایج امنیت اپلیکیشن شامل فایروال‌های وب اپلیکیشن (WAF)، خودمحافظتی اپلیکیشن در زمان اجرا (RASP)، تست امنیت اپلیکیشن استاتیک (SAST) و تست امنیت اپلیکیشن پویا (DAST) می‌شود.
امنیت درگاه وب ( WEB )
همان طور که از نامش مشخص است درگاه ایمن وب دارای یک نقطه بازرسی می باشد که از ورود ترافیک های غیر مجاز به شبکه سازمانی جلوگیری می کند. درگاه ایمن وب در جایی بین داده های ورودی به شبکه و خروجی ها قرار دارد و به عنوان یک مانع در برابر ترافیک مخرب و دسترسی غیر مجاز به شبکه عمل می کند. هر چه درگاه وب ایمنی بالاتری داشته باشد، بهتر می تواند از نشت داده های مهم جلوگیری نماید. امنیت بالای درگاه های وب، فاکتوری مهم و حیاتی برای امنیت کلی شبکه به حساب می آید، و این اهمیت زمانی پررنگ تر می شود که مهاجمین سایبری با استفاده از وب سایت های جعلی و سایر ابزارهایی که در شغل آن ها یک استاندارد محسوب می شود، خلاقیت و پیچیدگی بیشتری از خود نشان می دهند.
SSL Inspection (بازرسی SSL)
بازرسی SSL یکی از اجزا بسیار مهم زیرساخت های امنیت محسوب می شود. Secure Socket Layer یا همان SSL شروع به بازرسی نموده، کل ترافیک منتقل شده از طریق وب سایت های HTTPS را رمزگشایی می کند و همچنین محتوای مخرب را شناسایی می کند. غالبا سازمان ها به منظور برقراری ارتباط ایمن، از گواهینامه ی SSL در وب سایت های خود استفاده می کنند. با این حال SSL یک نقطه ضعف نیز دارد، و آن استفاده از رمزگذاری SSL توسط مهاجمین به منظور مخفی کردن بدافزار (malware) می باشد. در نهایت باید گفت راه حل های امنیت می بایست شامل SSL inspection به عنوان یک قابلیت اصلی باشند.
امنیت ایمیل ( Email Security )
درگاه‌های ایمیل اولین عامل تهدید برای نقض امنیت هستند. مهاجمان از اطلاعات شخصی و تاکتیک‌های مهندسی اجتماعی برای ایجاد کمپین‌های فیشینگ پیچیده برای فریب دادن گیرنده‌ها و ارسال آن‌ها به سایت‌هایی که بدافزار دارند، استفاده می‌کنند.
ابزارهای امنیتی ایمیل می‌توانند به خنثی کردن حملات فیشینگ و سایر تلاش‌ها برای به خطر انداختن حساب‌های ایمیل کاربران کمک کنند. بیشتر سرویس‌های ایمیل ابزارهای امنیتی داخلی مانند فیلترهای اسپم و رمزگذاری پیام دارند. یک اپلیکیشن امنیت ایمیل حمله‌های ورودی را مسدود کرده و پیام‌های خروجی را کنترل می‌کند تا جلوی از دست رفتن داده‌های حساس را بگیرد.
Sandbox
یک Sandbox به IDS/IPS شباهت دارد، با این تفاوت که Sandbox به امضاها وابسته نیست. یک Sandbox می‌تواند یک محیط سیستم نهایی (End-system) را شبیه‌سازی کرده و مشخص کند که آیا یک شی بدافزار در حال تلاش برای انجام کاری مانند اسکن پورت است یا خیر.
NTA/NDR
NTA/NDR به‌طور مستقیم به ترافیک یا رکوردهای ترافیک مانند NetFlow نگاه می‌کند و از الگوریتم‌های یادگیری ماشین و تکنیک‌های آماری برای ارزیابی ناهنجاری‌ها و تشخیص وجود یک تهدید بهره می‌برد. NTA/NDR ابتدا تلاش می‌کند تا یک خط مبنا (Baseline) تعیین کند؛ سپس با وجود یک خط مبنا ناهنجاری‌هایی مانند ارتباطات متناوب را شناسایی می‌کند.
پیشگیری از نشت داده‌ها (Data Loss Prevention – DLP)
در حالی که فایروال‌ها و حفاظت DDoS از ورود حملات خارجی به شبکه جلوگیری می‌کنند، پیشگیری از نشت داده‌ها (DLP) مانع از انتقال داده‌های داخلی به خارج از شبکه می‌شود. DLP به ابزارها و استراتژی‌های امنیت اطلاعات اشاره دارد که تضمین می‌کنند داده‌های حساس نه به سرقت رفته‌اند و نه به‌طور تصادفی فاش شده‌اند. DLP شامل سیاست‌های امنیت داده‌ها و تکنولوژی‌های هدفمند است که جریان‌های داده‌ای را ردیابی کرده، اطلاعات حساس را رمزگذاری می‌کند و درصورت شناسایی فعالیت مشکوک، هشدار می‌دهد.
خطرات رایج امنیت شبکه
شبکه‌های کامپیوتری مانند هر دارایی تجاری دیگری به روش‌های مختلفی در معرض خطر قرار دارند. تهدیدهایی که شبکه‌ها به‌طور معمول باید برای آن آماده شوند، عبارت‌اند از:
دسترسی غیرمجاز: اگر یک کاربر غیرمجاز به یک شبکه دسترسی پیدا کند، می‌تواند اطلاعات محرمانه آن شبکه را مشاهده کند. عوامل مخرب با دسترسی غیرمجاز به شبکه‌های کامپیوتری می‌توانند داده‌های محرمانه را افشا کنند یا سیستم‌های داخلی را به خطر بیندازند.
حملات DDoS: حملات DDoS با ارسال ترافیک ناخواسته به مقدار زیاد باعث کندی یا از دسترس خارج شدن سرویس برای کاربران مجاز می‌شود.
سوء استفاده از آسیب‌پذیری: مهاجمان می‌توانند از آسیب‌پذیری شبکه در پرتال‌های ورود، برنامه‌ها، سخت‌افزار یا سایر مناطق برای نفوذ به شبکه برای اهداف مخرب مختلف استفاده کنند.
آلودگی‌های بدافزار (Malware infections): از آلودگی‌های رایج بدافزاری می‌توان به باج‌افزارها (Ransomware) اشاره کرد که داده‌ها را رمزگذاری می‌کنند یا از بین می‌برند و با این عمل دسترسی کاربران به شبکه را محدود می‌کنند. کرم‌ها (worms) بدافزارهایی هستند که می‌توانند به‌سرعت در سراسر شبکه تکثیر شوند. نرم‌افزارهای جاسوسی (spyware) که به مهاجمان اجازه می‌دهند تا اقدامات کاربر را ردیابی کنند نیز از انواع دیگر بدافزار هستند. بدافزار می‌تواند از منابع مختلفی از جمله وب‌سایت‌های ناامن، دستگاه‌های آلوده کارمندان یا حملات خارجی هدفمند وارد شبکه شود.
تهدیدات داخلی: کارمندان یا پیمانکاران داخلی می‌توانند به‌طور ناخواسته امنیت شبکه را تضعیف کنند یا در صورت ناآگاهی از شیوه‌های امنیتی، داده‌ها را افشا کنند. در موارد دیگر، کاربران ممکن است عمدا یک شبکه را به خطر بیندازند یا با توجه به دلایل شخصی خود باعث افشای اطلاعات شوند.
امنیت شبکه برای کسب و کارها
امنیت شبکه در سازمان
امنیت شبکه سازمانی به خصوص برای سازمان های بزرگ و دارای شعب مختلف، نیاز به رویکردی یکپارچه، خودکار و مبتنی بر اینترنت (cloud-ready) دارند که محافظت از شبکه و داده های مهم آن را در اولویت قرار دهد و تجربه ای عالی در اختیار کاربران قرار دهد. امنیت شبکه فقط به معنای ایمن نگه داشتن شبکه در مقابل مهاجمین نیست، بلکه می بایست به فاکتورهای سیستم های قدیمی، مدیریت patch، بی تفاوت شدن نسبت به هشدارها و کمبود تیم مجرب امنیت نیز بپردازد. استراتژی امنیت سازمانی که دارای ابزارهای سخت افزاری و نرم افزاری می باشد، در محیط های فیزیکی، ابری و ترکیبی از هر دو قابل اجرا می باشد و قادر است بالاترین سطح امنیت را در برابر گسترده ترین تهدیدات برقرار نماید، ورودی و خروجی ها را کنترل می کند و افرادی که به شبکه دسترسی دارند را مدیریت می کند.
امنیت سازمانی برای سازمان های کوچک
غالبا مهاجمان با استفاده از تکنیک هایی نظیر باج افزار (ransomware) سازمان های کوچک را مورد هدف خود قرار می دهند، زیرا به طور معمول سازمان های کوچک، امنیت شبکه سازمانی خود را به طور کامل برقرار نمی کنند. این موضوع برای سازمان های کوچک حائز اهمیت است که ابزارهای امنیتی مناسبی را انتخاب نمایند تا به برقراری امنیت شبکه کمک شود؛ ابزارهایی مانند WiFi امن، شبکه های خصوصی مجازی (VPN)، احراز هویت چند مرحله ای و دارا بودن فایروال برای تمامی شعب. اساسا مدیریت متمرکز مبتنی برفضای ابری، اقدام به ساده سازی عملیات در حال انجام با استفاده از سیاست های مفید می نماید به طوری که مشاغل و سازمان های کوچک می توانند در نهایت از تکنولوژی های جدید و به روز به سرعت استفاده کنند و امنیت سازمانی خود را به طور کامل برقرار کنند.
چگونه می توان به سیستم امنیت شبکه سازمانی مناسب دست یافت
عملکرد بالا
از ابتدای پیدایش نوآوری های دیجتالی، همه به دنبال “سرعت” بودند؛ به طوری که فاکتور “سرعت” به عنوان یک نیروی محرکه تحول دیجیتالی شناخته شده و عاملی برای تغییر تجارت، بهره وری، توسعه برنامه، تولید، درآمد و بازگشت سرمایه (ROI) می باشد. به همین دلیل است عملکرد بالا یکی از ویژگی های ابزارهای امنیت شبکه سازمان می باشد، به خصوص در محیط های hyperscale (مقیاس بسیار بالا) و hyperconnected (استفاده بسیار از دستگاه ها و سیستم ها به طوری که همیشه ارتباط با منابع اطلاعاتی برقرار باشد) که در آن ها ابزارهای سنتی امنیت قادر به برقراری امنیت کامل و موثر نمی باشد. عملکردهای امنیتی به عنوان استانداردی طلایی برای سازمان هایی است که در بخش لبه (edge) نوآوری های دیجیتالی کار می کنند، به طوری که حتی یک میلی ثانیه تاخیر می تواند تاثیرات منفی غیر قابل جبرانی در این مقیاس به همراه داشته باشد.
اطلاعات تهدید
حملات پیچیده و هدفمند، چالش بزرگی برای امنیت محسوب می شود. راه حل های مناسب امنیت قادر به جذب اطلاعات به روز و جدید تهدیدات به منظور ایجاد محافظت در برابر سوء استفاده ها، آسیب پذیری ها، حملات zero day و حملات شناخته و ناشناخته می باشند.
امکان مشاهده
عدم امکان مشاهده، یکی از بزرگ ترین مشکلات مربوط به امنیت شبکه است؛ آن چه که قابل مشاهده نیست را نمی توان کنترل و مدیریت کرد. با تغییر زیرساخت های امنیت شبکه سازمانی به سمت استفاده ترکیبی از محیط فیزیکی و فضای ابری و همچنین داشتن شعب مختلف، امکان مشاهده آن نیز بسیار کمتر می شود و نقاط کور زیادی پیدا می کند. بنابراین به هنگام انتخاب راه حل امنیتی مناسب می بایست این نکته را نیز در نظر گرفت، تا با انتخاب مناسب خود موجب ارتقا امنیت سازمانی شویم.
سادگی
مشکل پیچیدگی شبکه، فقط متوجه مدیران نمی شود، بلکه منجر به بروز اختلالات امنیتی نیز می گردد. شبکه های پیچیده، دارای ورودی های بیشتری هستند، بنابراین فرصت بیشتری برای تهدید نیز وجود دارد. قابل ذکر است سطح حملات به لطف زیرساخت های توزیع شده و دارای شعب مختلف و همچنین تغییر روندهایی در تجارت مانند BYOD (استفاده کارمندان از دستگاه شخصی خود) و IoT (اینترنت اشیا) که باعث ایجاد کانکشن های بسیار زیادی می گردند، گسترش می یابد. توصیه می شود سازمان ها بر یک مدیریت متمرکز برای شبکه های خود تمرکز کنند و از یک کنسول واحد برای مدیریت استفاده نمایند؛ حتی اگر دارای شعب مختلف هستند و از ابزارهای متفاوتی استفاده می کنند. در آخر باید گفت سادگی در زیرساخت ها، ابزارها و مدیریت باعث ارتقا امنیت شبکه و همچنین امنیت کلی سازمانی می گردد.
